Eindelijk na zoveel jaren Fretjes. Wel weer Fretjes, ik had er 1 vroeger. Dat was Skunk, helaas geen plaatjes maar van haar. Maar het was een wildkleurtje van het onbekende soort zullen we maar zeggen. Eens in de dierenwinkel gekocht in een doosje mee naar huis genomen met de trein. Gewapend met een groen boekje de fret als huisdier. Tja.... Een kooi had ik gebouwd van hout en kippengaas in de kamer neergezet en dat zou het verblijf zijn. Ze heeft er welgeteld 2 dagen in gezeten. Ze kon deze zelf open maken dus weg kooi. De fret liep gewoon los en sliep in een kussen. Toen was er nog niet zo erg veel bekend maar voor mij was dit het perfecte huisdier. Een adhd bal die door de kamer heen stuitert.
Nu na veel jaren weer een fretje. Ik heb dan ook veel gezocht naar fretjes. Wilde een pup maar ja.... na een zoektocht bij een website terecht gekomen waar ik dan een mailtje aan waagde. Een zeer leuk antwoord gekregen. Na een tijdje heen en weer gemaild te hebben en dan ook weer een tijdje radiostilte weer de mail opgepakt voor hulp. Na weer een kleine wisseling van mail komt er ineens een goed idee. Een kerst actie vanuit de opvang voor fretjes. Dus de stoute schoenen aangetrokken. Man o man. Wat een keuze. Via de tekst daar een keuze gemaakt en na een twee dagen maar eens gaan kijken en kennis maken om te zien of het klikt. En ja hoor. Dit zijn ze. Kito en Kajira. Een leuk stel.
Dus eerst maar even voorstellen.
Boven het wildkleurige dame, Kajira, ze is nu iets ouder dan een half jaar. Onder Kito de champange kleurig man is nu net wat ouder dan twee jaar. Zoals we hier goed kunnen zien zijn ze sterk vermagerd. Deze foto´s zag ik staan op de site die stichting de Fret. Deze stichting heeft een actie met kerst opgezet en daar vandaan is deze foto. Er stond bij geschreven dat deze door omstandigheden sterk verwaarloosd zijn. Hun gewicht is toch redelijk verdubbeld nu en het zijn echte stevige fretten geworden.
Nu na veel jaren weer een fretje. Ik heb dan ook veel gezocht naar fretjes. Wilde een pup maar ja.... na een zoektocht bij een website terecht gekomen waar ik dan een mailtje aan waagde. Een zeer leuk antwoord gekregen. Na een tijdje heen en weer gemaild te hebben en dan ook weer een tijdje radiostilte weer de mail opgepakt voor hulp. Na weer een kleine wisseling van mail komt er ineens een goed idee. Een kerst actie vanuit de opvang voor fretjes. Dus de stoute schoenen aangetrokken. Man o man. Wat een keuze. Via de tekst daar een keuze gemaakt en na een twee dagen maar eens gaan kijken en kennis maken om te zien of het klikt. En ja hoor. Dit zijn ze. Kito en Kajira. Een leuk stel.
Dus eerst maar even voorstellen.
Boven het wildkleurige dame, Kajira, ze is nu iets ouder dan een half jaar. Onder Kito de champange kleurig man is nu net wat ouder dan twee jaar. Zoals we hier goed kunnen zien zijn ze sterk vermagerd. Deze foto´s zag ik staan op de site die stichting de Fret. Deze stichting heeft een actie met kerst opgezet en daar vandaan is deze foto. Er stond bij geschreven dat deze door omstandigheden sterk verwaarloosd zijn. Hun gewicht is toch redelijk verdubbeld nu en het zijn echte stevige fretten geworden.
Even voor de goede orde. Toen de Frettenopvang hun gekregen heeft was het gewicht toch echt veel te laag. Kito woog bij binnenkomst. 715 gram. Ach denk je dan dat valt wel mee. Tja niet als ik nu zeg dat ik er 1460 gram weeg ik ben wel een ram zullen we maar zeggen. Ik wil hier graag Betje en de vrijwilligers heel hartelijk voor danken. Ik voel mij nu lekker in mijn vel.
En Kajira woog bij binnenkomst 300 gram. Nu weeg ik 665 gram en zit lekker in mijn vacht, en dit alles in 1 maand tijd dat ik in de opvang heb gezeten. Ook heb ik een zeer goede conditie kunnen krijgen nu en kan ik lekker spelen, rennen en vliegen, bedankt Betje en vrijwilligers.
Willen jullie ook een fretje uit de opvang? klik hier of op de afbeelding. Wij hebben het hier toch zo fijn gehad.
Het wennen is nog best moeilijk voor ze. Ze zijn in een druk huishouden met kinderen terecht gekomen. Dat is natuurlijk wel heel erg leuk, maar o zo vermoeiend voor ze. Kajira en Kito hebben dus ook al de vrijheid mogen zien en vrij mogen rond rennen. En dat is best spannend voor ze. Kajira haar staart is dan ook net een kerstboom zo dik. En Kito snuffelt en wil alleen maar verkennen. Hij blijft overal erg rustig onder en wil alles maar eens op zijn gemak eens bekijken. Kajira uit zich als een heuse stuiterbal. Ze vliegt van het ene deel van de kamer naar het andere toe en het houd maar niet op. Lekker toch die vrijheid en de ruimte om te spelen rennen en stuiteren.
De eerste ochtend dat wij beneden kwamen bleek het voerbakje gelijk helemaal leeg gegeten te zijn, dit was toch helemaal vol gisteren avond. Kito heeft honger en laat dit dat ook gelijk zien. Kijkt mijn vrouw aan en loopt weer naar het bakje. Dit herhaald zich een paar keer. En Kito krijgt dus ook eten. Kajira word snel wakker en rent ook naar het bakje. Na het eten, mogen ze even spelen. Zo is er een yoga mat opgerold neergelegd en dat is natuurlijk wel heel erg leuk speelgoed. In en uit lopen voor Kito. Hij blijft er maar in en uit rennen. Kajira is maar met 1 ding bezig. Stuiteren. Als ze eenmaal klaar zijn met spelen na een uurtje is de pap echt helemaal op. Wat opvalt is dat ze direct gaan eten. Dat spelen en rennen maakt toch wel hongerig. Natuurlijk ook daar weer een foto van. En dankzij de fretten opvang met de zorg van Betje en haar vrijwilligers zien ze er nu dus zo uit. Wat een verschil he.
De eerste ochtend dat wij beneden kwamen bleek het voerbakje gelijk helemaal leeg gegeten te zijn, dit was toch helemaal vol gisteren avond. Kito heeft honger en laat dit dat ook gelijk zien. Kijkt mijn vrouw aan en loopt weer naar het bakje. Dit herhaald zich een paar keer. En Kito krijgt dus ook eten. Kajira word snel wakker en rent ook naar het bakje. Na het eten, mogen ze even spelen. Zo is er een yoga mat opgerold neergelegd en dat is natuurlijk wel heel erg leuk speelgoed. In en uit lopen voor Kito. Hij blijft er maar in en uit rennen. Kajira is maar met 1 ding bezig. Stuiteren. Als ze eenmaal klaar zijn met spelen na een uurtje is de pap echt helemaal op. Wat opvalt is dat ze direct gaan eten. Dat spelen en rennen maakt toch wel hongerig. Natuurlijk ook daar weer een foto van. En dankzij de fretten opvang met de zorg van Betje en haar vrijwilligers zien ze er nu dus zo uit. Wat een verschil he.
Wij liggen hier lekker te slapen in ons hangmatje. Wij hebben nu lekker extra grote matjes zodat wij lekker samen kunnen slapen in één matje. En ook is de kooi echt lekker ruim. We hebben een ferret Nation kooi met een verdieping gekregen. Wel ver lopen naar de bak hoor.... Zeker als je moe bent en nog een beetje slaapwandeld.Na de tweede dag begint kito ook eens te spelen, moeizaam maar het begin is er. Voorzichtig mokt hij nog eens, schrikt van zichzelf en wil de kooi weer in.
Eerste poging met mokken en spelen. De rol kast die er staat is natuurlijk een heel leuk object om omheen te hollen en elkaar fijn achterna te zitten. We zien alleen wel dat Kito erg snel moe is. Zou hij wel een beetje conditie hebben? Kajira heeft dat wel?
Dus dan laten we hem maar weer even de kooi in. Eten is het enige wat hij dan ziet. Na het eten maar weer even de kooi uitgehaald en ook Kito blijft nu rustig en waagt zijn 2e poging om eens wat te stuiteren maar ook nu weer snel weer rustig. Kajira vind dit leuk. Omdat Kito de yoga mat zo leuk vind deze ook nu weer neergelegd. Heet lijkt wel op een tunnel, maar Kito word er nu ineens helemaal wild in. Blijft maar rennen, opeens is het stil. En dan lijkt het wel of er een enorme papier versnipperaar bezig is. Fretten knagen niet maar Kito vind het erg fijn om rubber aan stukken te schuren.
Nu hebben we Kito en Kajira 5 dagen. De tussenstand is dat ze goed eten en ook in de kooi inmiddels zindelijk zijn. Er word nu alleen maar in de bak de behoefte gedaan, dat scheelt heel veel schoonmaak tijd. Mijn mening is dat ze alle hoekjes voorzien hebben van een eigen geurtje en daardoor hun eigen terratorium hebben afgebakend. Ook zien we Kajira nu beginnen met bijten. Ze is een vrolijke pup die nog niet begrijpt dat het pijn doet als ze bijt. Gelukkig alleen maar met het spelen. Ze vliegt er gewoon vol in. Ze krijgt wel straf, een time out of een harde; ¨Dat doet zeer¨. Ze laat inmiddels dan ook al redelijk los. Fijn. Volgens mijn eigen idee dus een vooruitgang voor beide.
Nu de vandaag wil Kajira zich ook eens van haar sterke kan laten zien. En wil dan ook wel graag laten zien hoe sterk zij is geworden. Eigenlijk mag het niet, maar voor deze ene keer om op de foto te gaan mocht ze toch even haar tanden laten zien.
Zie je, ik kan gewoon hangen zonder te vallen. :-) Ik laat alleen mijn staartje dan lekker dik worden en fijn draaien. Wedden dat ik langer kan vasthouden dat dat mijn bazin haar voet omhoog kan houden.
Ook zal ik proberen een stukje bij te houden over het onderhoud en opvoeding. Dit zal niet gemakkelijk zijn. Ook ik moet natuurlijk nog veel bijleren. Het is toch wel lang geleden en alle fretjes zijn qua karakter anders. Dus hebben een eigen opvoeding nodig.
Na een tijdje weer rustig aan gedaan te hebben is Kajira minder gaan bijten en hapt alleen nog. Soms heel soms wil ze nog wel eens te hard bijten. Slapen blijven ze in de hangmatjes doen en ook nog altijd samen in één matje. Dus voor het eigen gemak maar één matje in de kooi laten hangen. Dat scheelt weer was.
Nu zo ongeveer twee weken later.
Ook even wat geprobeerd. Ze hebben vlees gekregen. Kippenpootjes. Naturel zonder kruiden dus. Leuk om te zien, Kajira lust het niet. Na een keer een likje en een vies gezicht loopt ze er in een boog omheen. Kito daarintegen heeft alle twee opgegeten, met bot en al. Helemaal weg.
Eeste boutje was erg lekker, nu nr twee......
Ben ik even blij dat dit mijn vingers niet zijn. Wel grappig om te zien dat hij zich steeds vast bijt in het stuk vlees. Met de poot rukt hij de kippenpoot weer los om zo weer verder te kunnen kraken.
De grote fout die ik hier toch wel heb gemaakt is ze eerst dit te laten eten, om daarna lekker in de kamer te laten spelen. Drie maal raden, Kito heeft geen zin meer en loopt steeds terug in de kooi. Gaat in zijn matje liggen met een dikke buik. En heeft alleen de energie nog maar om zijn pootjes af te likken en laat zich gewoon achter over zakken. Dat is ook niet leuk, Kito wil niet mee spelen. Kajira stuitert dan inmiddels door de kamer heen en heeft nergens last van.
Verder heb ik ze nog niet gemeten. Zijn ze nog te druk voor. Maar het gevoel laat mij raden dat ze beide zwaarder geworden zijn. Ook de vacht word steeds dikker. Bij Kito is vooral de kraag veel voller geworden, hij word ook steeds zachter.
04-01-2010
Even een filmpje van Kito en Kajira. Een beetje donker maar ja. Wat wil je met een mobiele telefoon gefilmd in schemertijd. Dus echt veel licht was er ook niet. Maar goed om te zien dat ze toch wel aardig beginnen te spelen. Kito word wat losser en wil zo hier en daar toch wel een beetje stoeien met Kajira.
Wil je het fimpje gewoon op Youtube zien, klik hier.
Vanavond maar eens proberen te wegen, maar ook nu is het niet gelukt. Ik heb ze op de keuken weegschaal gezet maar helaas zelfs met een hapje vinden ze het toch te spannend. Morgen nog eens proberen. We houden het rustig aan voor ze, ze moeten immers nog wennen.
05-01-2010
Eindelijk gelukt, Kajira en Kito zijn gewogen, ze bleven ineens zelf in de schaal liggen. Ik heb natuurlijk wel de keuken weegschaal eerst op nul gezet nadat ik de schaal er op had gezet. Dan Eerst Kito, hij had al gespeeld en was al een beetje moe. Daarna Kajira. Karira was moeilijker maar toch ook gelukt. Dus ik heb de uitslag. Kajira 755 en woog toen ik haar kreeg volgens paspoort 565 en Kito 1815 en zoals Kajira toen hij bij ons kwam 1340
Even wat leuks. Kajira en Kito krijgen voor het eerst een eitje. Een geroerd eitje. Beide zijn ze tevreden aan het slobberen. Maar nadat Kajira genoeg heeft en weer verder gaat met het spelen vind Kito dat hij ook maar eens wat over moet laten voor de volgende keer. Dus gaat aan de haal met het bakje. Advies dus, geen wedgewood te nemen dat is echt te licht.
Zoals goed te zien, zit er nu bijna geen ei meer in. Helaas is niet alles opgegeten door ze.
Maar toch stug het bakje weer in de bek en onder de kast verstoppen. Je weet nooit altijd wat over houden voor later he.
He, he, he, daar is het gebleven, Tja, als je een bakje scheef houd, loopt alles er uit he. Dus na het bakje verstopt te hebben is er nog even samen opgeruimd. De rest mocht de baas doen.
15-01-2010
Tja.... elke week eens een update, dat blijkt best lastig te zijn. Ik besteed mijn tijd natuurlijk graag ook aan iets anders dan aan mijn dagboek/weekboek hier. Spelen met de fretten is natuurlijk altijd erg leuk dus nu na twee weken eens een nieuwe update.
Karjia vind het nog steeds moeilijk om echt te wennen. Ze is daardoor nog steeds wat bijterig. Ook haar staart is gewoon nog altijd dik. Wij zeggen dat ze dan weer de kerstboom op de kont heeft zitten.
Als ik haar gewoon uit de kooi haal en op de hand zet is ze na het wakker maken altijd even lui, dan kan ze toch altijd even voor 3 minuten bij mij blijven zitten maar ohhhhhh jeeee als ze wakker word. Dan mag natuurlijk ook wel lekker door het huis heen sporten. Schoenen of sloffen aan. Tenen vind ze super lekker en ook in je broek klimmen. Lijkt wel alsof ze aan het oefenen is voor eekhoorn. Ze komt echt hoog.
Als ze dan een halfuurtje rond heeft gesprongen word de staart uit eindelijk dunner en is ze ook wat rustiger. Dan wil ze nog wel niet bij je komen om even te luieren, dat laat ze dan wel aan Kito over. Hij vind dat lekker om gewoon even op schoot zichzelf te wassen en even een tukkie te doen. Maar dan daarna wel weer spelen.
Het gewicht is nu nog steeds het zelfde. Blijkbaar zitten ze nu beide op hun gewich. Eten en drinken doen ze goed.
De vacht van beide is erg dik aan het worden Vooral Kito, hij lijkt wel een plumeau. En ook nog eens lekker zacht. Een heuse winter vacht. Kortom gaat goed met ze tot dusver. En ook geen echten bijzonderheden.
Al moet ik zeggen, geen bijzonderheden, nou een kleine bijzonderheid dan.....
Ik dacht vroeger altijd waar komt de naam vuilnisbakken ras nu vandaan. Kajira heeft geen echt ras mee gekregen, maar stam uit een freteerderslijn. Ik heb zelf geen idee hoe ik dit moet zien en dus heeft ze geen stamboom. Niet erg voor mij een zeer leuke fret maar ze geeft mij wel het antwoord op de vraag vanwaar de naam vuilnisbakken ras..... Jawel zij is dus een echte zullen we maar zeggen.
Zie je.... Als deze ook maar een seconde open staat zit ze er in. Hoe ze het doet, doet ze het. Maar ze zit er in. Een echte vuilnisbakkenras dus. Bij deze gecertificeerd.
En Pascha, dank voor je reactie. Daar ben ik natuurlijk erg blij mee. Zoals je ziet heeft Kito het erg naar zijn zin en Kajira moet gewoon nog even wennen, maar dat komt nog wel goed.
Het laatste nieuws, de dame en heer in kwestie mogen over twee weken nog weer even op reis. Hoe dat zal verlopen? Ik houd het natuurlijk wel even bij.
24-01-2010
Weer niet gelukt om per week een update te maken, maar ja....... we zijn er weer. Ze zijn nog niet op reis geweest, dus we hebben in die zin niets gemist. Wel is het dat er nog steeds voor vrijdag de afspraak gepland word. Lees maar aan het einde van deze update.
Weer niet gelukt om per week een update te maken, maar ja....... we zijn er weer. Ze zijn nog niet op reis geweest, dus we hebben in die zin niets gemist. Wel is het dat er nog steeds voor vrijdag de afspraak gepland word. Lees maar aan het einde van deze update.
Zoals ik al eens eerder schreef, ligt Kito graag bij mij te slapen zo nu en dan. Dit gebeurt wel steeds regelmatiger. Mijn vrouw heeft er dan eens wat plaatjes van gemaakt.
Zoals je ziet ligt Kito lekker te slapen. Hier heeft hij al zeker een half uur liggen slapen. Maar het is toch niet de bedoeling dat hij alleen maar komt slapen als hij de kooi uit mag. Dus maken we hem maar eens wakker om zo lekker te kunnen ravotten.
Hij heeft niet echt zin, dus nog maar eens flink wakker maken, twee slaperige oogjes gaan je dan aankijken met de vraagtekens moet dit nu echt??
Okee dan, laat ik eerst maar eens heel eng doen. Misschien zijn ze wel bang dan. Gaaaaaappppppppp..... Nu alleen de brul nog, maar dat lukt niet gelukkig. Ook Kajira heeft zo haar dingen die ze echt super vind (boommarter spelen). En waar ze nog eens heel erg haar best voor doet. Al wil ze nog wel eens missen. Het klimmen in mijn klus/hobby-broek. Zo'n jogging broek maar dan een oude. Kijk maar eens.
Ik houd wel mijn handen in de buurt, als ze valt is dit wat mijn betreft echt te hoog. Maar ze komt echt helemaal tot aan mijn schouder. Tenminste...... 
Als ze niet onder de trui klimt en je haar dan daar weer van ondervandaan moet zien te vissen. Want daar is het toch veel leuker. Je weet nooit wat je daar vind toch..... 
Dus proberen we het opnieuw.... En deze keer lukt het wel.
31-01-2010
Jawel, ze hebben een barre tocht naar de dieren arts gehad. Van Tiel helemaal naar Waalwijk, is toch zo'n drie kwartier rijden, dus in de caddy. Ze houden zich daar toch erg rustig in en gaan lekker liggen slapen. Eenmaal bij de dieren arts aangekomen heeft Ilse zich ontvermt over de fretjes. Ze gaat er zo makkelijk mee om. Even een vlugge controlle en ingeboekt ging ik na een kort afscheid weer naar mijn werk. Echt heel erg leuk vonden ze het niet volgens mij.
Jawel, ze hebben een barre tocht naar de dieren arts gehad. Van Tiel helemaal naar Waalwijk, is toch zo'n drie kwartier rijden, dus in de caddy. Ze houden zich daar toch erg rustig in en gaan lekker liggen slapen. Eenmaal bij de dieren arts aangekomen heeft Ilse zich ontvermt over de fretjes. Ze gaat er zo makkelijk mee om. Even een vlugge controlle en ingeboekt ging ik na een kort afscheid weer naar mijn werk. Echt heel erg leuk vonden ze het niet volgens mij.
Het gebouw van de dieren arts. Mooi en zeer verzorgd. Ook binnen word je vriendelijk ontvangen door de mensen aan de balie.
Een maal op mijn werk aangekomen en weer vol aan de gang, krijg ik een emailtje van thuis. Ilse heeft gebeld. Ze heeft gebeld met de opvang vanwege het implantaat van Kito. DIe is nog anderhalf jaar goed. En doordat deze zijn werk goed doet is het moeilijker om de castratie te doen. De balletjes zijn dan gewoon te klein. Na wat heen en weer bellen en mailen is het advies gewoon dat zij de specialisten zijn en dus zal Kito later geholpen worden. Kajira heeft de operatie wel ondergaan. En die is zeer spoedig verlopen. Ik kon ze door mijn avond dienst niet dezelfde dag ophalen en moesten daarom overnachten.
Dus de volgende dag weer terug. Eindelijk de fretjes ophalen, het is wel rustig in huis zonder deze bengels in huis moet ik zeggen. Zelfs mijn vrouw vond het maar niets, ze is toch sneller gehecht aan deze kleine bengels dan ze dacht. Toen ik ze ging ophalen mochten de kleine kids ook mee. Eenmaal daar aangekomen werden ze door een vriendelijke dame opgehaald en terug gegeven aan ons in hun eigen cady. Toen de deksel openging wilde ze er beide gelijk uit. Eenmaal Kito uit de cady gehaald en deze aan een van mijn dochters overgezet te hebben gelijk even naar Kajira haar hechtingen gekeken. Tjonge wat een klein wondje. Hulde aan de dieren arts die haar geopereerd heeft. Daarbij moet ik aangeven de prijs viel ook nog mee. Ze hebben zelfs een gasnarcose daar. Dus heel vriendelijk voor je beestjes.
Eenmaal betaald en natuurlijk nog wat waltham mee genomen de bengels weer mee naar huis. Ze mogen nog niet lekker spelen eerst even rustig aan vanweg de wond. Die moet natuurlijk wel goed genezen. Dus gaan ze direct de kooi weer in. Kajira rent als een dolle door de kooi heen en gaat eerst weer eens goed eten. Nu de volgende dag eet ze nog steeds heel erg veel. Dit terwijl ze bij de dierenarts ook goed gevoederd zijn en zelfs waltham hebben gekregen. Nu de volgende dag willen ze nog steeds de kooi uit. Dit geeft best wat stres. Dus zal ik vanavond maar eens kijken of ze zich rustig kan houden met buiten het hok spelen. Dit is natuurlijk ook weer in overleg gegaan. Best wel moeilijk moet ik zeggen.
Een maal thuis aangekomen na flink onderzoek en gegeten hebben vallen ze na uurtje in slaap. Kajira ligt altijd op haar rug te slapen en dus kan ik haar mooi even op de foto zetten, mooi he die kleine wond van de operatie. Dit was vroeger wel anders. Dan was het net een openhart operatie.
03-02-2010
We zijn nu 4 dagen verder. Kajira mag eigenlijk nog niet echt spelen. Ze mag ook niet al te lang uit de kooi. Daardoor kan ik maar even met ze spelen, gewoon in de handen. Kito tja.... die kan ik dan ook niet echt uit de kooi halen. Dat zou dan wel heel zielig zijn, mag hij spelen en Kajira niet. Toch met het schoonmaken van de kooi zal ik ze toch even vrij laten rondlopen. Ik let dan wel heel erg op dat er niet te druk gespeeld wordt door de dame in kwestie, maar Kito heeft het spelen nu ook goed door en wil dat vaak ook graag laten zien. Des te drukker dus voor Kajira en ze gaat natuurlijk ook geweldig mee doen.
Maar goed. Ook een foto van de wond zo na 4 dagen.
Nee dit is geen foto die slechts is gedraaid, maar ik heb nu eenmaal twee fretjes die bijna altijd zo liggen te slapen. Als ze liggen te dromen op deze manier kun je een kanon afschieten. Je zou toch zelf gewoon zo lekker kunnen liggen slapen. Tjonge wat maakt dit mij jaloers.
Dan heb ik ook even een close up gemaakt. Hier is nu heel goed te zien dat ze echt is opengemaakt. Maar wat mij opvalt is dat er helemaal geen blauwe plekken rondom de hechting zitten. Niet eens een echte verkleuring. Ik blijf dit knap vinden.
Volgende week dinsdag mag ze terug voor controlle. Dan zal ze weer helemaal naar Waalwijk mogen. Ook Kito mag dan even mee. Zo blijven ze lekker bij elkaar.
09-02-2010
Vandaag de bewuste dnsdag. Ze zijn vandaag dus ook weer op grote reis geweest naar Waalwijk voor controlle. Even een linkje van de dieren kliniek. Gewoon even klikken op het plaatje.
Kitto mocht ook mee, al is dit dan wel voor spek en bonen, maar zeker ook voor ondersteuning van Kajira. En zo kon de dierenarts hem ook nog even knuffelen.
Gelukkig alles goed. De wond van Kajira is goed genezen. Ilse heeft haar goed bevoeld, gecontroleer enz. (bevoeld? Raar woord eigenlijk) Ook daarna alles goed bevonden, gelukkig maar.
Dan ook nog wat tuigjes gepast. Deze tuigjes het ik van de webwinkel van Ilse. Ze heeft deze in de praktijk even gepast en voor Kito en Kajira een goede maat gevonden. Ilse nog hartelijk dank voor goede en snelle afhandeling.
Voor haar winkel nog even een linkje. Ook hier even klikken op de afbeelding.
Even iets anders, alles gaat dus goed met ze, verder valt er natuurlijk niet echt te vermelden. Goed is goed toch? Ik heb een paar weken geleden in de dieren winkel iets gekocht voor ze wat ze erggggg...... lekker vinden. Kijk zelf.
Wat dit is. Nee geen opgedroogde poep. Maar een worstje. Ze mogen er hier 3 van in de week ongeveer. Nu krijgen ze een halve per keer, dus twee keer of meer in de week genieten. Goed om te knagen en dus goed voor de tandjes... 
Komt in een doosje met een heleboel worstjes. We hebben er ongeveer twee maanden over gedaan.
Ook deze zijn bij de webshop van Ilse te koop maar waren op. Alleen waren ze op helaas. Jammer, voor de volgende bestelling dan maar.
De volgende keer weer meer. Bedankt voor het kijken.
Omdat het blog is verplaatst nu dan hieronder de reacties die ook handmatig zijn overgezet. :)
9/1/2010 - toppie
14/3/2010 - gewoon 'n tip
| Posted by Pascha (84.26.52.120) |
| wat wij hier doen met onze fretjes is ze regelmatig te wegen,en dat via exel op de pc bij te houden.zo kan je zien of ze misschien afvallen of juist goed op gewicht blijven.aan het gewicht kan je nl zien of het lekker gaat met de fret,en wat fretten pasta of 'n likje roomboter op de schaal waarin je ze weegt werkt toppie zo zitten ze tenminste heel ff stil. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten